Archeolodzy ujawnili sekret nietypowej choroby średniowiecznego mieszkańca Polski

Archeologiczne odkrycie średniowiecznych grobowców w Wielkopolsce stało się sensacją. Jeszcze ciekawsze informacje przyniosło zbadanie szczątek pochowanych tam mieszkańców ziem polskich z przełomu IX i X wieku.

W okolicach wsi Łekno w Wielkopolsce archeolodzy przebadali około 400 miejsc pochówków mieszkańców tych ziem z przełomu IX i X wieku. Jeden z odnalezionych szkieletów okazał się jednak wyjątkowy.

Szczegółowe badania pozwoliły na ustalenie, że znaleziony szkielet należał do mężczyzny w wieku około 40 lat. Dalsze badania wskazały na interesujące nieprawidłowości w budowie układu kostnego mężczyzny.

Jego kości były nienaturalnie nieproporcjonalne. Mężczyzna miał wyjątkowo krótkie kończyny. Jednocześnie jego głowa była nieproporcjonalnie duża w stosunku do reszty ciała.

Do określenia wieku kości użyto datowania radiowęglowego. Z kolei metody związane z analizą budowy kości, poza wspomnianymi już aspektami, wykazały występowanie nieproporcjonalnej czaszki, wąskich kanałów dla rdzenia kręgowego, krótkich żeber i odstających kości biodrowych. Osoba z taką anatomią miała więc stosunkowo krótkie ręce i nogi, średniej wielkości tułów i większą niż przeciętnie głowę.

Dalsze badania szkieletu potwierdziły, że mężczyzna cierpiał na karłowatość, chorobę rzadką ale występującą do dziś.

Mimo ułomności sposób pochówku wskazuje na stosowne do jego czasów upamiętnienie i szacunek. Świadczy to o wysokim poziomie etycznym społeczeństwa średniowiecznej wielkopolski oraz o szacunku dla osób niepełnosprawnych w tych odległych czasach.

Źródło: focus.pl

fot. ilust.