Czy nagradzanie dziecka jest dobre?

Z poprzednich wpisów wiemy, że dzieci, które są karane i nagradzane odczuwają w sobie zwiększone napięcie emocjonalne. Potrzebują go gdzieś rozładować, dlatego mogą częściej przejawiać zachowania agresywne w stosunku do otoczenia. Wiemy też, że dzieci chętniej współpracują kiedy czują się bezpieczne i akceptowane. To ma związek z motywacją wewnętrzną, a nagroda wiąże się zawsze z motywacją zewnętrzną. Dlatego warto się zastanowić

Czy chcemy by nasze dziecko malowało bo lubi czy malowało bo czeka na pochwałę i nagrodę?

W nagrodzie najważniejszy jest motyw: czy stosujemy nagrodę bo chcemy mieć kontrolę czy opiera się ona na spontaniczności, a może chcemy wesprzeć dziecko w trudnej sytuacji?

Jak można zastąpić nagrody?

• Skupmy się na dziecku, nie na tym że coś super zrobiło: zapytajmy jak się czuje jak w pokoju jest posprzątane, co sprawiło mu największą przyjemność w ułożeniu puzzli, co jest na obrazku, jak się czuło jak malowało farbami, który kolor lubi najbardziej, co było najtrudniejsze w ułożeniu budowli z klocków?
• Dziękujmy dzieciom za to że są, za wspólnie spędzony czas, za pomoc w rozwieszaniu prania, za spacer, praktykujmy razem wdzięczność.
• Przygotowujmy dzieciom środowisko rozwijające ich naturalny potencjał poznawania świata i nauki.
• Ufajmy dzieciom i ich kompetencjom, potrafią o wiele więcej niż Nam się wydaje, potrzebują tylko przestrzeni i zaufania we własne możliwości
• Przebywajmy z ludźmi, którzy nas wspierają w naszej rodzicielskiej drodze

Odejście od stosowania kar i nagród jest bardzo trudne. Nie zniechęcajmy się jeśli nam czasem nie wyjdzie i powiemy do dziecka “Jak posprzątasz zabawki, to włączę Ci Psi Patrol”.

Jest to długi i złożony proces, nie tak łatwo przełamać schematy w których sami się wychowywaliśmy. Ważne jest to, że próbujemy, że wiemy że inni też próbują. Tak się dzieje prawdziwa zmiana pełna szacunku do nas samych i do małych ludzi, którzy tworzą z nami społeczność.

fot. ilust