Jaki masz styl przywiązania?

Często ludzie zastanawiają się, dlaczego nie potrafią zbudować bliskiej relacji. Stres czy zamartwianie się to tylko niektóre z czynników obecnych w ich związku. Z jednej strony marzenie o stabilnej relacji gdzieś z tyłu głowy jest, z drugiej tak ciężko jest zaufać… Z tego artykułu dowiesz się, dlaczego Twoje relacje są, jakie są.

O Teorii Przywiązania

Chyba nie zdziwi Cię to, że jako przyszły psycholog stwierdzę, że Twój styl formowania relacji spowodowany jest Twoim dzieciństwem? 🙂

Okazuje się, że to jakie więzi stworzyliśmy z najbliższymi, zwłaszcza z mamą, znacząco wpływa na nasze późniejsze funkcjonowanie. W psychologii wyróżnia się cztery podstawowe style przywiązania:

• Bezpieczny
• Unikowy
• Lękowo-ambiwalentny
• Lękowo-zdezorganizowany

Poniżej umieściłam krótkie opisy poszczególnych stylów, po których będziesz mógł/mogła stwierdzić, jaki posiadasz Ty 🙂

 

Bezpieczny styl przywiązania – 56% ludzi

 

Na szczęście większość populacji wytworzyła bezpieczny styl przywiązania, który w dzieciństwie sformułował się dzięki troskliwej reakcji rodzica na potrzeby dziecka. Osoba taka w życiu dorosłym z ciekawością formułuje nowe znajomości oraz czuje się komfortowo w bliskich relacjach. Dodatkowo ufa swojemu partnerowi i nie ma potrzeby go kontrolować. Człowiek taki potrafi wyrażać swoje emocje, ponieważ w młodości opiekun reagował na dziecięce sygnały, a to pozwoliło stworzyć pewność siebie.

 

Jeżeli to Ty, prawdopodobnie odpowiada Ci w relacji bliskość, ale również niezależność. W przypadku kiedy Twój partner potrzebuje przestrzeni, Ty mu ją dajesz nie czując się odrzucony/a. Wasze kłótnie nie wpływają destrukcyjnie na całokształt związku, ponieważ waszym fundamentem jest zaufanie oraz miłość.

 

Masz bezpieczny styl przywiązania, jeśli na większość z poniższych odpowiesz twierdząco:

• Czuję się komfortowo polegając na innych;
• Wiem, że inni będą dla mnie gdy będę ich potrzebować;
• Rzadko zdarza mi się martwić, że będę porzucony/a;
• Łatwo tworzy mi się bliskie więzi;
• Rzadko martwię się o to, że ktoś się do mnie zbliży;
• Czuję się komfortowo, gdy inni mogą na mnie polegać.

Unikowy styl przywiązania – 25% ludzi

 

Opiekun dziecka, które rozwinęło unikowy styl przywiązania, prawdopodobnie był emocjonalnie niedostępny oraz odbierał dziecku prawo do wyboru. Taki rodzic prawdopodobnie miał tendencję do stawiania dużych oczekiwań, jednocześnie dając mało troski oraz uwagi. Nie było tam ciepła czy okazywania miłości. Przeważał chłód i dystans. Osoby wychowane przez taką matkę/ojca będą bardziej zdystansowane oraz mniej emocjonalne. Niechętnie będą angażować się w bliskie relacje, natomiast częściej będą inicjować jednorazowy seks.

 

Z drugiej strony, jeśli to Ty, prawdopodobnie świetnie sobie radzisz w sytuacjach kryzysowych i w pracy pod presją. Czas wolisz nie raz spędzać w samotności, a Twój partner pewnie nie raz podkreślał Ci, że potrzebuje więcej bliskości. Ty jednak jej nie potrzebujesz. Unikasz konfliktów, ponieważ gdy już do nich dochodzi, możesz wybuchnąć. Wolisz rozmowy intelektualne, odcinasz się od rozmów emocjonalnych. Twoja niezależność jest twoim priorytetem i nie wyobrażasz sobie być zależny/a od partnera.

 

Masz unikowy styl przywiązania, jeśli na większość z poniższych odpowiesz twierdząco:

• Trudno mi jest sobie pozwolić na to, aby polegać na innych;
• Wiem, że innych dla mnie nie będzie kiedy będę ich potrzebować;
• Trudne jest dla mnie w pełni komuś zaufać;
• Nie czuję się w pełni komfortowo będąc z kimś w bliskiej relacji;
• Stresuję się, kiedy ktoś zaczyna się zbyt mocno przywiązywać;
• Często moi partnerzy chcą abym był/była bardziej intymna/czuła (intymny/czuły).

Lękowo-ambiwalentny styl przywiązania – 19% ludzi

 

Dziecko formułuje styl lękowo-ambiwalentny, kiedy rodzic nie zważa zbytnio na perspektywę dziecka. Opiekun taki kieruje się tym, co sam uważa za najsłuszniejsze, nawet w najbardziej błahych sytuacjach (np. syn chce ubrać do szkoły niebieską bluzkę, ale rodzic rozkazuje ubrać zieloną ignorując inicjatywę dziecka). Mogło się zdarzyć, że Twója matka obrażała się na Ciebie czy emocjonalnie szantażowała po to, abyś się podporządkował(a). Niestety, taki styl wychowawczy budzi dużo poczucia lęku i niską pewność siebie u dziecka.

 

Jeśli to Ty miałeś/aś takie doświadczenia w dzieciństwie, prawdopodobnie w bliskich związkach nie czujesz się za pewnie. Gdzieś z tyłu głowy obawiasz się, że partner Cię zostawi więc potrzebujesz ciągłego zapewniania, że Cię kocha. Z drugiej strony, na zachowania i słowa swojego lubego/lubej reagujesz z przewrażliwieniem biorąc do siebie wszystko zbyt personalnie. Wysoka emocjonalność to Twoje drugie ‘ja’. Do tego w sercu czujesz żal/smutek do swojego rodzica, bo z perspektywy dorosłego człowieka dostrzegasz jak Cię traktowano. Poczucie winy oraz strach to uczucia, które mogą wymagać Twojej uwagi na psychoterapii.

 

Masz lękowo-ambiwalentny styl przywiązania, jeśli na większość z poniższych odpowiesz twierdząco:

• Nie jestem pewny/a, czy mogę zawsze polegać na innych w momentach kiedy ich potrzebuję;
• Często się martwię, że mój partner mnie nie kocha;
• Zauważyłem/am, że inni nie są chętni aby być tak blisko jak ja bym chciał(a);
• Często się martwię, że mój partner nie będzie chciał ze mną zostać;
• Tak bardzo chce być w bliskości z moim partnerem, że czasami to go odstrasza.

Lękowo-zdezorganizowany styl przywiązania — brak danych %.

 

Ten styl przywiązania powstaje w przypadku dzieci, które jednego dnia bały się swojego rodzica, innego były wspierane. Taki rodzic mógł używać przemocy w stosunku do dziecka, a ono samo mogło doświadczyć traumatycznych przeżyć, które nigdy nie zostały przerobione w dorosłości. Niestabilność oferowana przez opiekuna sprawiała, że nie sposób było przewidzieć jakiej reakcji spodziewać się w danym momencie. W rezultacie, osoba taka wytworzyła lękowo-zdezorganizowany styl przywiązania.

 

Człowiek taki w dorosłym życiu jest bardziej skłonny do wpadania w toksyczne związki. Szansa na depresję się zwiększa, podobnie jak tendencja do zażywania narkotyków czy łamanie prawa. Osoby takie nie odczuwają empatii więc wyrażają się najczęściej agresją. Jeśli to Ty, może być dla Ciebie trudne otwieranie się przed innymi, a co dopiero zaufanie komukolwiek. Twoje traumy i ciężkie doświadczenia sprawiły, że świat widzisz jako niebezpieczne miejsce.

 

Tego typu styl przywiązania jest czynnikiem doprowadzającym do jednego z najsilniejszych mechanizmów obronnych. Takie dziecko odcina się od własnych emocji a niezaspokojona potrzeba bliskości i miłości nie odnajduje swojego ujścia.

 

Ten styl miesza cechy stylu unikowego oraz lękowo-ambiwalentnego.

Jak mogę sobie pomóc?

Dzieciństwo jest ważne, ponieważ to wtedy uczymy się od swoich rodziców prawidłowego funkcjonowania w świecie. W przypadku gdy zaobserwowałeś/aś u siebie którykolwiek ze stylów przywiązania inny niż bezpieczny, warto jest to sobie uświadomić i poszukać wsparcia u psychoterapeuty. Pamiętaj — nie to jak zostałeś wychowany ma największe znaczenie, a to, jaką wybierzesz reakcję.

 

 

 

Autorka jest absolwentką licencjackich studiów psychologicznych, studentką psychologii o specjalizacji zdrowie psychiczne oraz obecnie prowadzi praktykę coachingową. Jeśli szukasz motywacji, chcesz zacząć działać, a prokrastynacją jesteś już zmęczona – napisz: michellewierzchowska@gmail.com