Kształćmy pokolenia! O życiu Zygmunta Batowskiego
Profesor zwyczajny Zygmunt Batowski był wybitnym historykiem sztuki, doktorem filozofii oraz muzeologiem. Prowadził interesujące badania między innymi nad historią sztuki baroku oraz klasycyzmu. Poświęcając swoje życie nad pracami o historii polskiej sztuki. Zginął będąc niewinnym człowiekiem. Zginął za bycie Polakiem.
Zygmunt Batowski przyszedł na świat 27 lipca 1876 roku we Lwowie, na terenie Królestwa Galicji i Lodomerii (zabór austriacki). Pochodził z wiejskiej rodziny. Był synem uczestnika powstania styczniowego, chłopa Wojciecha oraz Antoniny. Uczył się w gimnazjum we Lwowie, a następnie studiował historię sztuki i historię literatury polskiej na Uniwersytecie Lwowskim. W 1900 roku na tej uczelni obronił tytuł doktora pod kierunkiem Jana Antoniewicza-Bołoza (tytuł doktora obronił na podstawie pracy ,,O obrazie Matki Boskiej Domagaliczowskiej w wielkim ołtarzu katedry lwowskiej, malowanym przez Józefa Wolfowicza”).
W latach 1897-1917 pracował w bibliotece uniwersyteckiej, lecz pełnił także funkcję bibliotekarza w Fundacji hrabiego Baworowskiego we Lwowie. W 1917 roku przeniósł się do stolicy, gdzie podjął pracę na Uniwersytecie Warszawskim.
Początkowo na Uniwersytecie Warszawskim kierował Zbiorem Odlewów Gipsowych. Już w 1919 roku mianowano Zygmunta Batowskiego profesorem nadzwyczajnym. Pełnił wiele istotnych funkcji, takie jak między innymi: kierownik Katedry Historii Sztuki czy kierownik Zbiorów Grafiki Stanisława Augusta. W 1934 roku został profesorem zwyczajnym. Nie tylko prowadził wykłady z historii sztuki XVI-XIX wieku na Uniwersytecie Warszawskim, lecz w Muzeum Narodowym (wchodził w skład jego Rady) także ćwiczenia z inwentaryzacji i opisu obiektów muzealnych. W latach 1919-1920 pełnił funkcję przewodniczącego Związku Bibliotekarzy Polskich, a 1920-1923 prezesa Polskiego Związku Historyków Sztuki. W tym też czasie był przewodniczącym oddziału tego. warszawskiego związku. W 1922 roku został członkiem rzeczywistym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, w 1929 roku – członkiem zwyczajnym tego Towarzystwa, a w 1935 roku – członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności (PAU). Był również członkiem zarządu Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, sekretarzem Wydziału II TNW czy członkiem Komisji Historii Sztuki PAU.
Zygmunt Batowski na fotografii niedatowanej. (źródło: NAC)
Zygmunt Batowski swoją uwagę poświęcał historii sztuki barokowej oraz klasycystycznej, polskiej kulturze artystycznej w XVII-XIX wieku, sakralnek sztuce czy muzeologii. Prowadził badania na temat wieku znanych artystów, takich jak Jan Piotr Norblin, Marcello Bacciarelli, Marcin Kober czy Rembrandt. Inwentaryzował zbiory Biblioteki Fundacji hrabiego Baworowskiego we Lwowie i Muzeum Książąt Czartoryskich w Gołuchowie czy dzieła sztuki kościołów jezuitów i pijarów w Warszawie. Prace naukowe prowadził nawet w czasie okupacji hitlerowskiej. Jego materiały archiwalne znajdują się w Polskiej Akademii Nauk Archiwum w Warszawie.
Zygmunt Batowski nie przeżył wojny. 1 września 1944 roku zginął z rąk Niemców pod murem Ogrodu Saskiego w Warszawie. Jego symboliczny grób znajduje się na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 107-2-13). Za swoją działalność został odznaczony 3 maja 1928 Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Dzięki Zygmuntowi Batowskiemu lepiej znamy dzieje polskiej jak i zagranicznej sztuki.
Kacper Mizdal, pasjonat historii, autor popularnego w mediach społecznościowych cyklu ,,Historia z Kacprem”.
Facebook Comments
