Pokolenie zombi. Dramatyczne skutki izolacji

Izolacja dla człowieka jako istoty społecznej jest jedną z najbardziej destrukcyjnych form funkcjonowania. To co było kiedyś torturą i karą dziś stało się „zbawienną” metodą na walkę z pandemią. Co gorsza wielu ludzi już od 2 lat poddaje się samoizolacji co naraża ich zdrowie psychiczne na odwracalne zmiany.

Izolacja była przez wieki karą. Stosowano ją jako najcięższą karę w postaci osadzania w pojedynczych celach lub zamurowywania w wieżach i lochach. Psychologii od lat znane są skutki jakie przynosi izolacja człowieka. Aby uniknąć ich destrukcyjnego wpływu unika się narażania ludzi na funkcjonowanie bez kontaktów społecznych. Nie bez powodu na stacje kosmiczną nigdy nie wysyła się jednego człowieka. Było by to zbyt niebezpieczne dla niego i jego otoczenia.

Człowiek który nie konfrontuje się na co dzień z innymi członkami społeczności traci umiejętności społeczne. Stan ten pogłębia „życie internetowe” gdzie świat wartości i norm jest zaburzony a „bańki informacyjne” prowadzą do jeszcze większego zaburzenia oceny rzeczywistości.

Izolacja i kwarantanny na których przebywa już ponad milion Polaków zaburzają więzi społeczne. Szczególnie u osób samotnych prowadzą do poważnych zmian psychicznych. Brak możliwości funkcjonowania w społeczeństwie prowadzi do upośledzenia umiejętności społecznych. Co gorsza osoba taka nie zdaje sobie sprawy ze zmian i samoistnie je pogłębia.

Wiele osób od początku pandemii praktykuje samoizolację unikając kontaktów społecznych. Po dwóch latach takiego funkcjonowania zmiany są nieodwracalne. Znane są przypadki dzieci które są izolowane przez rodziców i od 2 lat (czyli czasem nigdy w swoim krótkim życiu) nie miały kontaktu z innymi ludźmi w tym rówieśnikami. Rozwój takich dzieci, kluczowy we wczesnych latach jest trwale zaburzony. Możliwe jest, że nigdy nie będą one mogły prawidłowo funkcjonować w społeczeństwie.

Badania naukowe przytaczają setki przypadków pustelników czy rozbitków których izolacja doprowadziła do chorób psychicznych, stanów maniakalnych i psychozy. Większości z nich nigdy nie udało się przywrócić do społeczeństwa.

Izolacja nazywana kwarantanną szczególnie niebezpieczna jest dla dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. Wtedy to umiejętności społeczne potrzebne w dorosłym życiu rozwijają się najbardziej. Przerwanie rozwoju społecznego dzieci i zastąpienie go wirtualnym „życie” może skutkować trudnościami adaptacyjnymi w dorosłym życiu. Dzieci takie ponadto mają skłonności depresyjne i maniakalne. Także ich system norm i wartości bez konfrontacji z grupą rówieśnicza jest zaburzony a czas po pandemii może być dla nich zderzeniem z niezrozumiałą rzeczywistością życia społecznego.

Źródło: PP

fot. ilust.