Z dworu króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, czyli kim był Antoni Weinert?
Na dworze ostatniego króla Polski Stanisława Augusta Poniatowskiego bywało wiele zacnych i interesujących postaci, które w większym lub mniejszym stopniu wpłynęły na losy kraju u schyłku swego istnienia. Do postaci zapomnianych z otoczenia monarchy możemy zaliczyć m.in. nadwornego muzyka władcy Antoniego Weinerta. Przybliżmy sobie losy kompozytora z przełomu XVIII I XIX wieku.
Antoni Weinert przyszedł na świat 2 czerwca 1751 roku w dzisiejszej czeskiej miejscowości Ludvíkov pod Smrkem. Urodził się w rodzinie Krzysztofa i Anny Anklin. Edukację muzyczną pobierał we Friedlandzie. Przez pewien czas przebywał z rodziną w Saksonii. Powróciwszy do Friedlandu poznał księcia Antoniego Lubomirskiego. Już w 1773 roku wyjechał z nim do Polski, gdzie pracował w jego posiadłości w Opolu Lubelskim jako nauczyciel. W 1774 roku osiadł w Warszawie i tegoż roku wystąpił po raz pierwszy w kościele Augustianów (św. Marcina) oraz w katedrze.
W 1777 roku został flecistą orkiestry teatru publicznego, związanego z dworem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Rok później uzyskał status pierwszego flecisty orkiestry królewskiej. Pod koniec istnienia państwa piastował funkcję dyrektora orkiestry królewskiej jako następca Giovanniego Cervelliniego.
Bernardo Belloto ,,Ulica Długa w Warszawie”, obraz z 1778 roku. (źródło: Zamek Królewski w Warszawie)
W latach 1796-1811 w Rogalinie koło Poznania, w rezydencji generała majora Filipa Raczyńskiego. Po powrocie do Warszawy (około 1804 roku) utrzymywał się z prywatnych lekcji śpiewu, gry na fortepianie i flecie oraz kompozycji i dyrygowania. Na życie zarabiał również poprzez koncertowanie – w Towarzystwie Muzyki Religijnej i Narodowej, m.in. w kościele Pijarów, Sakramentek i ewangelicko-augsburskim św. Trójcy własne utwory religijne. w latach 1817-1824 uczył śpiewu w ośrodku dla sierot przy szpitalu Dzieciątka Jezus i urządzał koncerty w swoim mieszkaniu na ulicy Nalewki. Pracował także w Instytucie Muzyki i Deklamacji oraz w orkiestrze Teatru Wielkiego.
Artysta zmarł 18 czerwca 1850 roku w Warszawie, w wieku 99 lat. Jego zwłoki złożono na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera pod murem III-1-8).
Kacper Mizdal, pasjonat historii, autor popularnego w mediach społecznościowych cyklu ,,Historia z Kacprem”.
