Zaufany doradca króla Augusta II Mocnego. Kim był Jakub Henryk Flemming?
Hrabia Jakub Henryk Flemming był koniuszym wielkim litewskim, ministrem, doradcą króla Augusta II Mocnego oraz feldmarszałkiem królewsko-polskim oraz elektorsko-saskim. Pełnił także funkcję posła nadzwyczajnego Rzeczypospolitej Obojga Narodów w Królestwie Wielkiej Brytanii.
Hrabia Jakub Henryk Flemming urodził się 3 marca 1667 roku w Trzęsaczu. Był synem Georga Caspara von Flemminga. W 1697 roku razem z wojewodą malborskim Janem Jerzym Przebendowskim przygotowywał elekcję elektora Saksonii Fryderyka Augusta I (znanego nam jako August Wettyn). Był on projektodawcą reform wewnętrznych w Rzeczypospolitej. Swoimi działaniami dążył do wzmocnienia władzy królewskiej oraz zapewnienia Wettynom dziedziczności tronu.
W latach latach 1697-1728 był saskim posłem w Królestwie Prus. W 1703 roku próbował zawrzeć sojusz sasko-pruski w Berlinie, jednakże w tym samym roku doprowadził do pozbawienia urzędów i uwięzienia wielkiego kanclerza i marszałka dworu Wolfa Dietricha von Beichlingena. Aresztowano jego wraz z braćmi w kwietniu 1703 roku i uwięziono w twierdzy Königstein. Hrabia Jakub Flemming skorzystał na klęsce konkurenta.
Brał udział w III wojnie północnej. Hrabia Jakub Flemming w marcu 1700 roku na czele 5 tysięcy wojsk saskich wyruszył do Inflant z zamiarem zdobycia Rygi. W niedługim czasie pod miasto dotarło dodatkowo około 14 tysięcy wojsk saskich i 3 tysięcy Litwinów hetmana wielkiego litewskiego Kazimierza Sapiehy. Od lipca do sierpnia 1700 roku toczono ciężkie boje o miasto. Ostatecznie pod naciskiem wydarzeń na froncie duńskim, wycofaniu się sojusznika duńskiego z wojny ze Szwecją, zakończono oblężenie Rygi.
W 1706 roku król Rzeczypospolitej Obojga Narodów August II Mocny stworzył saskich organ władzy, który miał ominąć dotychczasowe organy prowadzące politykę zagraniczną jak Tajną Radę kontrolowaną przez stany saskie oraz kancelarię. Gabinetowi miały podlegać wszystkie sprawy wewnętrzne i zagraniczne. Na jego czele, aż do swojej śmierci stał hrabia Jakub Henryk Flemming z tytułem ministra gabinetu. W ten sposób król August II Mocny zdecydował się w ten sposób poprzeć go w jego sporze z marszałkiem dworu Augustem Ferdinandem von Pflugkiem. Hrabia Jakub Flemming przeciwnikiem mieszania się w politykę zagraniczną przez Tajną Radę oraz saskie stany.
W początkowym okresie panowania króla Augusta II Mocnego doradzał władcy wprowadzenie absolutystycznej formy rządu, choć w późniejszym czasie poniechał tych planów. Był uczestnikiem Walnej Rady Warszawskiej, która obradowała od 4 lutego do 16 kwietnia 1710 roku. Podczas tego sejmu konfederackiego formalnie poddano restytucji Augusta II Mocnego, ogłoszono amnestię dla zwolenników Stanisława Leszczyńskiego, pod warunkiem że za prawowitego króla uznali wspomnianego Augusta II Sasa. Przyjęto wówczas ustawy skarbowo-wojskowe czy także ratyfikowano pod rosyjskim naciskiem traktat Grzymułtowskiego z 1686 roku oraz traktat narewski z 1704 roku. W czasie konfederacji tarnogrodzkiej dowodził wojskami saskimi i układał się z konfederatami.
W latach 1710-1714 pełnił funkcję generała artylerii koronnej, jednakże od 1711 roku hrabia Jakub Henryk Flemming był feldmarszałkiem królewsko-polskim oraz elektorsko-saskim. W 1717 roku był podwójnie nominowany na poselstwo do Wiednia przez monarchę i Tajny Gabinet oraz przez polski Senat. W 1719 roku objął on stanowisko posła nadzwyczajnego Rzeczypospolitej w Królestwie Wielkiej Brytanii. Był osobą na odpowiednim stanowisku – znał biegle język niemiecki, francuski, angielski oraz polski. 5 stycznia 1719 roku feldmarszałek hrabia Jakub Flemming, brytyjski przedstawiciel François-Louis de Pesmes de Saint-Saphorin oraz książę Sabaudii podpisali w Wiedniu traktat sojuszniczy. Jego celem była obrona całości terytorialnej Rzeczypospolitej Obojga Narodów i wyprowadzenie z niej obcych wojsk.
Louis de Silvestre ,,Portret Jakuba Heinricha Reichsgrafa von Flemminga”, obraz z 1720 roku.
(źrodło: wiki)
9 stycznia 1725 roku w Białej Podlaskiej feldmarszałek hrabia Jakub Flemming ożenił się z Teklą Różą Radziwiłł, córką kanclerza wielkiego litewskiego Karola Stanisława oraz Anny Katarzyny z Sanguszków. Mimo że było to małżeństwo z rozsądku, od początku układało się bardzo dobrze. Miał z nią troje dzieci, ale żadne nie dożyło wieku dojrzałego. Najpóźniej zmarł Jakub Karol, bo w wieku trzech lat.
Feldmarszałek hrabia Jakub Henryk Flemming miał wiele posiadłości. W 1702 roku nabył dobra sławięcickie. 1709 roku w Kotlarni wybudował kuźnię mosiądzu oraz fabryki luster, drutu oraz blach miedzianych. W 1714 roku sprzedał dobra królewskiemu tajnemu radcy grafowi Adolfowi Magnusowi Hoymowi i zakupił pałac w Dreźnie, który później nazwano Pałacem Flemminga-Sułkowskiego. W 1715 roku wzniósł Pałac Japoński w Dreźnie, który w 1717 roku nabył król August II Mocny. W latach 1718-1721 posiadał dobra Nebra i Birkigt, oraz w latach 1724-1726 wzniósł barokowy pałac w Übigau koło Drezna. Budowla również została odsprzedana polskiemu władcy. W 1724 roku nabył pałac w Crossen an der Elster, który pozostał w posiadaniu rodu Flemmingów aż do 1937 roku. W 1725 roku do majątku jego włączono Cieszków. Został on jednak sprzedany przez jego żonę łowczyni litewskiej Katarzynie Sapieżynie.
Feldmarszałek hrabia Jakub Henryk Flemming zmarł 30 kwietnia 1728 roku w Wiedniu. Pochowano go w sierpniu 1728 roku w kościele Mariackim w Putzkau na Łużycach. Feldmarszałek hrabia Jakub Henryk Flemming został odznaczony: Orderem Orła Białego, Krzyżem zakonników niemieckich, duńskim Orderem Słonia oraz rosyjskim Orderem Świętego Andrzeja.
Kacper Mizdal, pasjonat historii, autor popularnego w mediach społecznościowych cyklu ,,Historia z Kacprem”.
Facebook Comments
