Żołnierz spod Tobruku. Historia generała Władysława Bobińskiego
Władysław Bobiński był pułkownikiem kawalerii Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych oraz mianowanym przez generała broni Władysława Andersa generałem brygady. Podczas II wojny światowej walczył między innymi: pod Tobrukiem, Piedimontem czy Ankoną.
Władysław Bobiński przyszedł na świat 4 lipca 1901 roku w Marianówce, w powiecie berdyczowskim na terenie ówczesnej guberni kijowskiej. Już od października 1917 roku do maja 1918 roku służył ochotniczo w oddziałach jazdy III Korpusu Polskiego w Rosji, a następnie w III Korpusie Polskim w Rosji. Władysław Bobiński był także członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej w Kijowie. W latach 1918-1920 jako podchorąży walczył w szeregach 5. Pułku Ułanów Zasławskich podczas wojny polsko-bolszewickiej.
Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 sierpnia 1921 roku, natomiast na porucznika ze starszeństwem – z dniem 1 października 1922 roku w korpusie oficerów jazdy. W latach 1921-1939 służył w 15. Pułku Ułanów Poznańskich. 17 grudnia 1931 roku Władysław Bobiński został awansowany do stopnia rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932 roku i 17. lokatą w korpusie oficerów kawalerii, natomiast majorem – ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 roku i 22. lokatą w korpusie oficerów kawalerii.
Po rozpoczęciu II wojny światowej dowodził rejonem etapowym Łuck w grupie generała brygady Piotra Skuratowicza. Po zakończeniu działań wojennych przedostał się do Francji. Wstąpił do Wojska Polskiego i został przydzielony do Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Paryżu.Od maja 1940 roku do sierpnia 1943 roku major Władysław Bobiński dowodził dywizjonem ułanów Brygady Strzelców Karpackich. Podczas oblężenia Tobruku dowodził Pułkiem Ułanów Karpackich. W nocy z 26 na 27 sierpnia 1941 roku on na czele ze swoim pułkiem trafili do twierdzy. Toczyli walkę z Włochami i Niemcami do 13 grudnia 1941 roku. W tym samym roku odbył szkolenie w brytyjskiej Szkole Pancernej w Abbassia w Egipcie. Władysław Bobiński 3 maja 1943 roku został awansowany do stopnia podpułkownika. 14 maja tego samego roku przeniesiono go na stanowisko oficera sztabowego do zleceń dowódcy Armii Polskiej na Wschodzie.
Podpułkownik Władysław Bobiński w wieży czołgu czołgu podczas bitwy o Piedimonte w maju 1944 roku. (źródło: wiki)
W grudniu 1943 roku wyznaczono go na zastępcę dowódcy 2. Brygady Czołgów. 19 września 1944 roku Naczelny Wódz generał broni Kazimierz Sosnkowski mianował Władysława Bobińskiego z dniem 7 września 1944 roku na stopień pułkownika „za czyny bojowe”. Od grudnia tego samego roku do grudnia 1946 roku był dowódcą 3/14 Wielkopolskiej Brygady Pancernej. Po demobilizacji Polskich Sił Zbrojnych w 1947 roku osiedlił się w Paryżu. Naczelny Wódz generał broni Władysław Anders awansował Władysława Bobińskiego do stopnia generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1964 roku w korpusie generałów.
Generał brygady Władysław Bobiński zmarł 18 lutego 1975 roku w Paryżu. Pochowano go na Cmentarzu South Ealing w Londynie. Generał brygady Władysław Bobiński został odznaczony Złotym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, ośmiokrotnie Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Medalem Wojska, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Srebrnym Medalem za Długoletnią Służbę, Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino, Orderem Korony Włoch, dwukrotnie Odznaką za Rany i Kontuzje, Legią Zasługi, włoskim Krzyżem Wojennym za Męstwo Wojskowe, Orderem Wybitnej Służby, Orderem Imperium Brytyjskiego, Gwiazdą Italii, Gwiazdą Afryki oraz Gwiazdą 1939-1945.
Kacper Mizdal, pasjonat historii, autor popularnego w mediach społecznościowych cyklu ,,Historia z Kacprem”.
fot. NAC
Facebook Comments
