CiekawostkiHistoria

Kujawianka żoną niemieckiego zbrodniarza Heinricha Himmlera

Wszechpotężny Reichführer SS Heinrich Himmler, który jednym podpisem potrafił wysłać tysiące ludzi na śmierć miał też drugie, mocno skrywane prywatne oblicze. Okazywane tylko w najbliższym gronie rodzinnym. Z jego pamiętników i listów wyłania się wręcz obraz zakompleksionego młodego człowieka z głową nabitą patriotycznymi hasłami, lecz prywatnie nie zdolnego do głębszych uczuć. Himmler swoją o siedem lat starszą żonę poznał w grudniu 1926 r. w ośrodku uzdrowiskowym Bad Reichenhall, gdzie przebywała jako kuracjuszka. Do tej pory nie współżył jeszcze z żadną kobietą.

Margarete Siegroth urodziła się 9 września 1893 r, w Goncarzewie, niedaleko Bydgoszczy. Była córką pruskiego junkra Hansa Paula Bodena oraz Elfriede z domu Popp, którzy sprowadzili się do Goncarzewa z Pyrzyc. Wschodnie tereny Prus były o wiele atrakcyjniejsze do życia i istniały tu większe możliwości rozwoju i awansu społecznego. Zwłaszcza, że do „małego Berlina” jak ówcześnie nazywano Bydgoszcz było ledwie kilkanaście kilometrów.

Margarete wychowywała się wraz z trzema siostrami Elfriede, Lydią oraz Paulą oraz dwoma braćmi. W 1909 roku, gdy Margarete ma 16 lat Boden chcąc zapewnić córce jak najlepsze

wykształcenie posyła ją do odległej o około 20 kilometrów Bydgoszczy, która w tym czasie pełniła funkcję stolicy rejencji w prowincji poznańskiej. Oczywiście 16 latka nie dojeżdża każdego dnia ze swojego domu. Rodzice opłacają jej stancję, czyli wynajęty pokój u jakiejś szanowanej rodziny. Panienka Boden rozpoczęła naukę w niedawno wybudowanym gmachu Höhere Mädchenschule czyli Wyższej Szkoły dla Dziewcząt. Była to dziesięcioletnia szkoła średnia, dająca wykształcenie ogólne. Uczennice pobierały lekcje języka francuskiego, a od 1907 r. także łacińskiego. W latach 1909-1911 wyższa szkoła dla dziewcząt uległa reorganizacji na: liceum miejskie, czteroletnie seminarium nauczycielskie oraz dwuletnią szkołę dla wychowawczyń żłobków i przedszkoli (niem. Frauenschule). Mimo wysokiego czesnego napływ kandydatek był bardzo duży i przekraczał możliwości lokalowe budynku.

Po wybuchu Wielkiej Wojny w sierpniu 1914 r. i śmierci jednego z braci na froncie wschodnim zdruzgotana Margarete postanawia, że chce być pielęgniarkom by nieść ukojenie niemieckim żołnierzom. Po ukończeniu szkolenia trafia na front, gdzie przebywa aż do zakończenia pierwszej wojny światowej. Gdy w 1920 roku Bydgoszcz oraz tym bardziej Goncarzewo pozostają po polskiej stronie granicy cała rodzina podejmuje decyzje o sprzedaży majątku i wyjeździe do Niemiec.

Dotychczasowi biografowie Heinricha Himmlera różnie opisują zarówno datę jak i okoliczności poznania się późniejszych małżonków. Według Petera Longericha przyszli państwo Himmlerowie mieli poznać się 12 września 1927 r. w miejscowości Salzbach, gdzie Himmler, zatrzymał się w trakcie swoich licznych wyjazdów jako prelegent. Peer Padfield podaje, że poznali się zimą 1926 r. w Bad Reichenhall lub w Berchtesgaden w hotelowym holu. Natomiast najbliżej prawdy zapewne jest Katrin Himmler, której Heinrich Himmler był stryjecznym dziadkiem. Według niej Heinrich oraz Margarete poznali się 18 września 1927 w trakcie podróży pociągiem z Berchtesgaden do Monachium.

Margarete odpowiadała ideałowi kobiety Himmlera, była blondynką o niebieskich oczach. Zawarli związek małżeński 3 lipca 1928 r., cywilny w Berlinie-Schönebergu, a następnie kościelny w Zepernick koło Berlina, gdzie mieszkali rodzice Margi. Świadkami na ślubie byli jej brat i ojciec. Z rodziny Himmlera nikt nie był obecny, ponieważ jego konserwatywni rodzice nie zaakceptowali synowej. Zaraz po ślubie Marga wstąpiła do NSDAP. Razem mieli jedno dziecko, córkę – Gudrun Burwitz urodzoną 8 sierpnia 1929 r.

Pomorskie tajemnice III Rzeszy

Małżeństwo nie było jednak zbyt udane. Himmler piął się po szczeblach władzy w nazistowskich Niemczech, spędzając coraz mniej czasu z żoną. Ciągła rozłąka była jednym z powodów zainteresowania się młodszą o 12 lat osobistą sekretarką, blondynką pochodzącą z Kolonii, Hedwig Potthast. 15 lutego 1942 r. Potthast urodziła Himmlerowi syna o imieniu Helge. Dwa lata później 20 lipca 1944 r. w dzień zamachu na Hitlera w Wilczym Szańcu przyszła na świat jego nieślubna córka Nanette-Dorothea. Kochanka Reichsführera SS nie pracowała już w tym czasie jako jego sekretarka. Wysłał ją najpierw do Meklemburgii, by zamieszkała w pobliżu Oswalda Pohla i jego żony Eleonor, której była przyjaciółką.

Po zakończeniu II wojny światowej Potthast wraz z dziećmi schroniła się w Achensee w Austrii, a po śmierci Himmlera, o której dowiedziała się 23 maja 1945 r., słuchając radia postanowiła przenieść się wraz z Eleną Pohl do Rosenheim w Górnej Bawarii. Na przełomie czerwca i lipca 1945 r. została tam aresztowana przez członków amerykańskich żołnierzy i przesłuchiwana przez kilka dni w Monachium. Margarete i córka Himmlera, Gudrun Burwitz, nie poznali swojego przyrodniego rodzeństwa. Kiedy próbowali się z nimi skontaktować, Potthast odmówiła. Mieszkała w Theissendorf i utrzymywała kontakt z rodziną starszego brata Himmlera, Gebharda, a także z byłym bliskim powiernikiem Himmlera, Karlem Wolffem, aż do lat 50. XX wieku.

Hedwig Potthast wyszła za mąż przyjmując nazwisko męża. Jej syn zmagał się z dolegliwościami zdrowotnymi przez całe życie i mieszkał z matką. Córka została lekarzem. Zmarła 22 września 1994 r., w wieku 82 lat, w Baden-Baden.

Powyższy tekst jest jednym z rozdziałów książki K. Drozdowskiego, Pomorskie Tajemnice III Rzeszy, Agencja Wydawnicza CB, Warszawa 2020.

Facebook Comments