Od AK do LWP. Historia Michała Strygi

Michał Stryga przyszedł na świat 24 lipca 1921 roku w Tarnopolu, na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Pochodził z robotniczej rodziny Nestora oraz Marii z domu Sęk. Jeszcze w 1921 roku, jako niemowlę wraz z rodziną wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie jego ojciec otrzymał pracę. Za granicą przebywał sześć lat. Po powrocie do Polski uczył się w szkole powszechnej, a następnie w gimnazjum w Tarnopolu.

Po zajęciu wschodnich terenów Rzeczypospolitej Polskiej przez Związek Sowiecki, uczył się do 1941 roku w Pełnej Szkole Średniej nr. 4. Po rozpoczęciu operacji Barbarossa, czyli inaczej ataku III Rzeszy na ZSRS w 1941 roku, pracował jako robotnik w niemieckim Baudienst w Tarnopolu, a potem jako kreślarz w miejscowych Kolejach Pańtwowych. Podczas okupacji hitlerowskiej walczył w szeregach Armii Krajowej. Jednakże nie trwało to długo.

Po zajęciu Tarnopola przez Armię Czerwoną został urzędnikiem tamtejszej Wojskowej Komendy Uzupełnień, a w maju 1944 roku rozpoczął na własną prośbę służbę w Ludowym Wojsku Polskim. Edukował się w Oficerskiej Szkole Piechoty 1. Armii Wojska Polskiego  w Łucku i w Mińsku Mazowieckim. W październiku 1944 roku wyznaczono go na dowódcę plutonu zwiadu konnego 2. Berlińskiego Pułku Piechoty. 24 listopada 1944 roku rozkazem dowódcy 1. Armii Wojska Polskiego generała brygady Władysława Korczyca, został awansowany do stopnia chorążego w korpusie osobowym oficerów piechoty. Brał udział w walkach na warszawskiej Pradze, następnie do marca 1945 roku na Wale Pomorskim w rejonie Drawska i Wałcza. W 1945 roku Michał Stryga został awansowany do stopnia podporucznika. Warto zaznaczyć, iż uczestniczył w walkach z oddziałami podziemia niepodległościowego na Podlasiu i Mazowszu w rejonie Siedlec, Białej Podlaskiej, Nasielska, Pułtuska i Ostrołęki.

W grudniu 1945 roku objął stanowisko starszego adiutanta 2 batalionu 2. Berlińskiego Pułku Piechoty. W 1946 roku Michał Stryga został awansowany do stopnia porucznika. W tym samym roku ożenił się z Ewą z domu Majbroda. Miał córkę Joannę oraz syna Wiesława. W czerwcu 1946 roku przeniesiono go do sztabu 1. Dywizji Piechoty na stanowisko II-ego pomocnika szefa I oddziału, natomiast lutym 1947 roku został pomocnikiem szefa III wydziału sztabu dywizji. Od grudnia 1947 roku był szefem tego wydziału. Jeszcze w tym samym roku otrzymał nominację do stopnia kapitana. Od listopada 1948 roku do lipca 1951 roku studiował w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, którą ukończył z tytułem oficera dyplomowanego. Jeszcze w 1948 roku został awansowany do stopnia majora. Po studiach objął funkcję szefa sztabu 14 Dywizji Piechoty w Wałczu. W październiku 1952 roku wyznaczono go na pełniącego obowiązki dowódcy tej dywizji, jednakże w październiku 1955 roku, ze względu na ujawnioną przynależność do Armii Krajowej został przeniesiony na niższe stanowisko starszego wykładowcy Katedry Sztuki Operacyjnej i Taktyki Wyższych Związków Taktycznych w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Warszawie. W 1952 roku otrzymał awans do stopnia podpułkownika.

Generał dywizji Michał Stryga na fotografii z XX wiek. (źródło:wiki)

Od listopada 1956 roku do grudnia 1958 roku studiował w Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRS im. Klimenta J. Woroszyłowa w Moskwie. W 1958 roku Michał Stryga został awansowany do stopnia pułkownika. Po powrocie do kraju mianowano go zastępcą szefa sztabu Warszawskiego Okręgu Wojskowego do spraw operacyjnych, a w 1960 roku został szefem sztabu tego okręgu. Funkcję tę sprawował przez 12 lat. We wrześniu 1961 roku, uchwałą Rady Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, został awansowany do stopnia generała brygady. Nominację odebrał w Belwederze z rąk przewodniczącego Rady Państwa, generała dywizji Aleksandra Zawadzkiego. Od 1968 roku funkcję szefa sztabu łączył ze stanowiskiem zastępcy dowódcy okręgu. W 1970 roku odbył kurs strategiczny przy Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRS im. Klimenta J. Woroszyłowa.

W 1972 roku był czasowo dowódcą Warszawskiego Okręgu Wojskowego. W październiku 1972 roku Michał Stryga został awansowany do stopnia generała dywizji. Nominację odebrał w Belwederze 11 października 1972 roku z rąk przewodniczącego Rady Państwa Henryka Jabłońskiego. Nominację odebrał w Belwederze 11 października 1972 roku z rąk przewodniczącego Rady Państwa Henryka Jabłońskiego. W latach 1972-1977 był szefem sztabu Głównego Kwatermistrzostwa Wojska Polskiego. Od maja 1977 roku aż do lutego 1986 roku był pełnomocnikiem Rady Ministrów Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej do spraw pobytu wojsk sowieckich w Polsce. Od listopada 1986 roku znajdował się w stanie spoczynku w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego.  5 listopada 1986 roku oficjalnie został pożegnany przez ministra obrony narodowej, generała armii Floriana Siwickiego w związku z zakończeniem zawodowej służby wojskowej.

Generał dywizji Michał Stryga zmarł 28 kwietnia 1993 roku w Warszawie. Pochowano go 4 maja 1993 roku na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera BII-12-6). W jego pogrzebie uczestniczył między innymi były Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, generał armii Wojciech Jaruzelski. Generał dywizji Michał Stryga został odznaczony: Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy I i II klasy, Krzyżem Walecznych, Medalem ,,Za udział w walkach w obronie władzy ludowej”, Medalem 10-lecia Polski Ludowej, Medalem 30-lecia Polski Ludowej, Medalem 40-lecia Polski Ludowej, Medalem za Warszawę 1939-1945, Medalem za Odrę, Nysę, Bałtyk, Medalem Zwycięstwa i Wolności, Złotym, Srebrnym i Brazowym Medalem ,,Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”, Medalem ,,Za udział w walkach o Berlin”, Złotym, Srebrnym I Brązowym Medalem ,,Za Zasługi dla Obronności Kraju”, Złotą Odznaką ,,Za Zasługi w Ochronie Porządku Publicznego”, Złotym Medalem ,,Za Zasługi dla Ligii Obrony Kraju”, Złotym Odznaczeniem im. Janka Krasińskiego, Złotym Medalem ,,Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej”, Złotą odznaką honorową ,,Za Zasługi dla Warszawy”, Orderem Czerwonego Sztandaru, Orderem Przyjaźni Narodów, Medalem ,,Za wyzwolenie Warszawy”, Medalem „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945”, Medalem jubileuszowym „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945”, Medalem jubileuszowym „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945”, Medalem jubileuszowym „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945”, Medalem jubileuszowym „60 lat Sił Zbrojnych ZSRS”, Medalem ,,Za umacnianie braterstwa broni”, Srebrnym Medalem Braterstwa Broni (odznaczenie Niemieckiej Republiki Demokratycznej), Złotym Medalem „Za Zasługi dla Narodowej Armii Ludowej” (odznaczenie Niemieckiej Republiki Demokratycznej), Medalem „30 lat Bułgarskich Sił Zbrojnych” oraz czechosłowackim Medalem „Za umacnianie Przyjaźni Sił Zbrojnych” III stopnia.

Facebook Comments