Nauka i Galicja. Historia Gustawa Roszkowskiego
Gustaw Roszkowski był prawnikiem i profesorem prawa międzynarodowego. W trakcie swojego życia pełnił funkcję radnego miasta Lwowa oraz posła do austriackiej Rady Państwa VII – XI kadencji. Był członkiem Polskiego Stronnictwa Demokratycznego.
Gustaw Jan Nepomucen Roszkowski urodził się 7 kwietnia 1847 roku w Syrnikach w Lubartowskim. Był synem Florentyna i Eleonory z Mokrskich. Młody Gustaw uczył się V Gimnazjum w Warszawie, które ukończył w 1864 roku. Od tego samego roku do 1867 roku był studentem Wydziału Prawa i Administracji Szkoły Głównej Warszawskiej. Tam też otrzymał 15 lipca 1869 roku dyplom magistra prawa i administracji. Następnie studiował w Berlinie, Lipsku i Heidelbergu. Gustaw Roszkowski w 1870 roku uzyskał tytuł doktora filozofii na uniwersytecie we Fryburgu Bryzgowijskim na podstawie rozprawy pt. ,,Über das Wesen des Eigentums”. Praca ta była wyjątkowa, gdyż została ujęta z filozoficznej strony, a nie ekonomicznej. Już w 1871 roku habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim przedstawiając rozprawę ,,Pogląd na naukę Fryderyka Karola Savigny’ego ze stanowiska filozofii prawa”. Jako docent prywatny wykładał na tym samym uniwersytecie filozofię prawa w latach 1871-1872.
W 1874 roku ożenił się z Katarzyną z domu Maringe. Miał z nią dziewięcioro dzieci, jednakże aż sześcioro zmarło w młodym wieku. Był ojcem Witolda, Ireny oraz Malwiny.
Gustaw Roszkowski na fotografii Adolfa Hubera z około 1895 roku. (źródło: wiki)
Ze względu na trudności stawiane mu przez Uniwersytet Jagielloński, zdecydował się na powrót do Warszawy. W tym mieście w latach 1873-1878 prowadził praktykę adwokacką, choć adwokatem był od 25 lipca 1876 roku. W 1878 roku po przeniesieniu się do Lwowa objął katedrę filozofii prawa i prawa narodów (międzynarodowego) na Uniwersytecie Lwowskim. W miejscu tym 10 grudnia tego samego roku Gustaw Roszkowski został profesorem nadzwyczajnym, a w 1888 roku profesorem zwyczajnym filozofii prawa i prawa narodów. W latach 1896-1897 pełnił funkcję dziekanem Wydziału Prawa. Od 1907 roku do 1909 roku był przewodniczącym zarządu Powszechnych Wykładów Uniwersyteckich we Lwowie.
Przez wiele lat był także działaczem politycznym. W latach 1883-1912 pełnił funkcję radnego miasta Lwowa. Należał do Polskiego Stronnictwa Demokratycznego. W niej był członkiem Komisji Prawniczej od 1883 roku do 1895 roku. Przewodniczył komitetowi budowy pomnika historyka literatury Piotra Chmielowskiego na cmentarzu Łyczakowskim. Działał w różnych towarzystwach, między innymi w Towarzystwie Czerwonego Krzyża.
Był posłem do austriackiej Rady Państwa wybieranym z kurii II (gmin miejskich) z okręgu wyborczego nr. 7 (Sambor-Stryj-Drohobycz) na okres VII kadencji (25 kwietnia 1890 roku – 23 stycznia 1891 roku), VIII kadencji (9 kwietnia 1891 roku – 22 stycznia 1897 roku), IX kadencji (27 marca 1897 roku – 7 września 1900 roku), X kadencji (31 stycznia 1901 roku – 30 stycznia 1907 roku) oraz XI kadencji (26 listopada 1908 roku – 30 marca 1911 roku). W austriackim parlamencie był stale członkiem frakcji posłów demokratycznych w Kole Polskim w Wiedniu.
Gustaw Roszkowski zmarł 7 kwietnia 1915 roku w Wiedniu. Pierwotnie tam go pochowano, a następnie jego szczątki zostały przeniesione na Cmentarz Łyczakowski we Lwowie. Gustaw Roszkowski był kawalerem austriackiego Orderu Żelaznej Korony 3 klasy w 1904 roku oraz kawalerem Orderu Czerwonego Krzyża w 1907 roku.
Kacper Mizdal, pasjonat historii, autor popularnego w mediach społecznościowych cyklu ,,Historia z Kacprem”.
Facebook Comments
