Polak w rosyjskim mundurze. Historia Władysława Branickiego

Władysław Grzegorz Branicki herbu Korczak przyszedł na świat 25 lutego 1783 roku. Był synem słynnego hetmana wielkiego koronnego Franciszka Ksawerego Branickiego oraz Aleksandry Katarzyny z Engelhardtów. Prawdopodobnie matka Władysława była córką cesarzowej Katarzyny II Wielkiej. Miał jednego brata – Aleksandra, oraz trzy siostry: Katarzynę, Zofię oraz Elżbietę. W dzieciństwie był ulubieńcem cesarzowej Katarzyny II Wielkiej.

Już po swoich narodzinach Władysław Branicki został zapisany jako praporszczik do rosyjskiego Lejb-Gwardyjskiego Przeobrażeńskiego Pułku. Już w wieku 9 lat awansowano go do stopnia porucznika. Wraz ze swoim ojcem, generałem wojsk rosyjskich Franciszkiem Ksawerym Branickim brał udział w wojnie rosyjsko-tureckiej z lat 1806-1812. W 1809 roku Władysław został awansowany do stopnia fligeladiutanta, natomiast w 1810 roku – na kapitana. Podczas wojny 1812 roku należał do świty cesarza Aleksandra I Romanowa oraz w sztabie 1. Armii Zachodu. Za udział w bitwie pod Smoleńskiem został mianowany  pułkownikiem. Walczył w 1812 roku pod Borodino W 1813 roku uczestniczył w bitwie pod Dreznem i Lipskiem, natomiast w następnym roku toczył boje pod La Rothière i Arcis-sur-Aube. W marcu 1814 roku uczestniczył w zdobyciu Paryża. W tym samym roku Władysław Branicki został awansowany do stopnia generała-majora.

W 1813 roku ożenił się z córką Józefiny Amalii Mniszech i oficjalnie generała-lejtnata Szczęsnego Potockiego – Różę. Miał z nią czterech synów i dwie córki: Franciszka Ksawerego, Elizę, Aleksandra, Zofię Katarzynę, Konstantego Grzegorza, Katarzynę oraz Władysława Michała. W późniejszym czasie związał się z Wielkim Księciem Konstantym, którego miał powstrzymać przed wystąpieniem przeciwko jego bratu Mikołaja I Romanowa w czasie powstania dekabrystów. W 1826 roku Władysław Branicki przyjął służbę na dworze w randze Jägermeistra. Po wybuchu powstania listopadowego nie poparł Cesarstwa Rosyjskiego, jednakże też nie stanął po stronie powstańców. 8 maja 1831 roku został senatorem, natomiast w 1838 roku – radcą tajnym. W tym samym roku, po śmierci swojej matki Aleksandry został jedynym właścicielem dóbr białocerkiewnych i jednej z największych fortun w ówczesnej Europie. W 1839 roku uzyskał potwierdzenie tytułu hrabiowskiego, jednakże nie jest wiadome kiedy ten tytuł rodzina Branickich miałaby otrzymać. Swoją karierę zakończył jako wielki łowczy.

Generał hrabia Władysław Branicki herbu Korczak zmarł 27 sierpnia 1843 roku w Warszawie. Został odznaczony: Krzyżem Kulmskim, Orderem Świętego Włodzimierza, Orderem Orła Białego, Orderem Świętej Anny, Bronią Złotą, Orderem Świętego Jerzego, Pour le Mérite, Krzyżem Żelaznym, Orderem Orła Czerwonego, Orderem Leopolda, Orderem Zasługi Wojskowej oraz Orderem Maksymiliana Józefa.

Kacper Mizdal, pasjonat historii, autor popularnego w mediach społecznościowych cyklu ,,Historia z Kacprem”.

Facebook Comments